Decoder

BACKGROUND DEBUG MODE INTERFACE - pod tą tajemniczą nazwą kryje się niewielkie urządzenie, dzięki któremu można zmienić d-boxa w zupełnie inny, bardziej funkcjonalny odbiornik. To główny powód dla którego wiele osób stara się w jakiś sposób pozyskać inetrface BDM. Jego dosyć wysoka cena, kłopot z zakupem (na razie nie słyszałem o polskiej firmie, która to robi, więc głównym źródłem zaopatrzenia jest import) i fakt, że w zdecydowanej większości przypadków jest używany tylko raz, skłania wiele osób do poszukiwania innych rozwiązań i wykonania urządzenia we własnym zakresie. Nie jest ono zbyt skomplikowane, zatem każdy średnio zaawansowany elektronik powinien wykonać je bez większych problemów. Na ilustracji poniżej można zobaczyć schemat i budowę płytki drukowanej.

Można wykonać ją na przykład nakładając ten schemat na laminatową płytkę pokrytą miedzią, korzystając z techniki sitodruku. Może to zrobić prawie każdy zakład poligraficzny, a cena powinna być niska, jeśli zakład wykona to przy okazji realizacji innych zamówień, wykorzystując pozostające często wolne miejsce na obrzeżu sita (płytka jest niewielka, więc bez problemów się zmieści). Jest to w warunkach domowych najlepsza i zarazem najtańsza metoda, a tak wykonana płytka ma prawie profesjonalny wygląd, jest dokładna i nie ma obawy że pojawią jakieś błędy (o ile oczywiście wykorzystany do druku schemat był w porządku). Wielokrotnie sprawdziłem, że naniesiona w taki sposób farba drukarska w zupełności jest wystarczająca i właściwie zabezpiecza układ ścieżek przed trawiącym działaniem roztworu chlorku żelaza. Trzeba tylko pamiętać, aby przed samym procesem drukowania odpowiednio wyczyścić i odtłuścić powierzchnię miedzi. Po wyschnięciu farby należy się z tak spreparowaną płytką obchodzić ostrożnie (farba może odprysnąć). Przed włożeniem do roztworu trawiącego warto jeszcze usunąć pęcherzyki powietrza (jeśli takie były) a następnie małym pędzelkiem zamalować te miejsca i ewentualne inne ubytki farby. Trawienie w chlorku żelaza (można go kupić w większości sklepów z akcesoriami elektronicznymi) trwa kilkanaście minut, po czym (jeśli cała nie przykryta farbą miedź uległa rozpuszczeniu) płytkę trzeba dobrze wypłukać pod bieżącą wodą, zmyć farbę i wywiercić otwory. Skupiłem się na dosyć dokładnym opisie wykonania tej płytki, bowiem jest to przy okazji odpowiedź adresowana do wielu czytelników pytających jak wykonać np. kartę dekodującą, której druk powinien być bardzo dokładny, szczególnie części wsuwanej do czytnika (przy kartach trzeba jednak pamiętać o właściwej grubości używanych płytek laminatowych). Wróćmy jednak do interface'u BDM. Oto schemat rozmieszczenia elementów elektronicznych.

Do umieszczenia układów scalonych dobrze użyć odpowiednich podstawek, co z jednej strony jest wygodniejsze przy ewentualnej wymianie, z drugiej zabezpiecza delikatne układy przed przegrzaniem w trakcie lutowania. Teraz wystarczy wlutować elementy, podłączyć gniazda, sprawdzić jeszcze raz poprawność połączeń (lepiej sprawdzić kilka razy, niż raz ... płakać ze złości), usunąć nadmiar cyny lub kalafonii i interface BDM własnej produkcji jest gotowy do użycia. Proponuję także wziąć pod uwagę długość kabelka lączącego interface BDM z odpowiednim gniazdem na płycie głównej tunera - zbyt krótki nie tylko będzie niewygodny w użyciu ale przede wszystkim będzie groził zwarciem i bardzo przykrymi konsekwencjami (uszkodzenie tunera i być może komputera). Życzę owocnych działań, jednocześnie zastrzegając, że nie biorę żadnej odpowiedzialności w przypadku uszkodzeń czy innych komplikacji wynikających z wykorzystania własnoręcznie wykonanego interface'u BDM.